Separated

Uuwi na lang kami ay naisipan pa naming kumain muna. Gutom na rin kasi talaga ako, masakit na ulo ko at mahigit 1 hour ang byahe ko. So sige, kumain muna kami ni Van. Di namin nakasama si Madel kasi may meeting ito sa Diliman.

Sa Burger King naisip ni Van (Pinaka hate kong fast food resto), pumayag na rin ako. Pagpasok, nice! ganda ng music, Usher. Pagupo namin, kwentuhan lang, napunta sa love life. Sabi ko pa kay Van, 'hay naku! mahirap ng makakita ng lalaking hindi malibog ngayon'. Nagulat sya. Aba eh yun naman talaga tagalog nun eh. Kwentuhan pa rin at napunta pa sa 'ex' ko. Kasi feeling ko, actually si van ang nagpa-realize sa 'kin nito, na pwedeng isa sa reason kung ba't ako iniwan eh yung 'sex'.

Napansin ko, album ni Usher pala pinapatugtog kaya tuloy tuloy. Tuloy tuloy na rin pagka alala ko sa 'ex' ko. Kanta kasi ni Usher naging reason ng unang kulitan namin. Separated, kaya eto, separated na kami. Hahaha! Pareho naming gusto si Usher. Pero ngayon ayoko munang marinig mga songs nya.

Magiisang taon na palang wala kami at nararamdaman ko mas magaang na pakiramdam ko. Sabi nga ni Van, mawawala ng tuluyan ang sakit after one year. Yun ang sabi nila. I'm excited na tuloy! Almost 3 months to go!

For Somebody Special

A friend I’ve always wanted to have.
A companion I never thought I’ll have.
A chum who gave me nothing but joy.
A buddy who doesn’t make me feel bad.
A pal whose heart, I know is pure.
A link between me and my future.
A mate I don’t want to be gone.
My happiness, my joy, my laugh, my delight, my bliss.

A song I’ll be practicing to sing.
A dance I’ll gracefully groove in.
A book I’ll appreciate to read.

I'm Sorry

I'm sorry if you don't like what I will say
I'm sorry if I’ve hurt you in anyway
I'm sorry I miss you everyday
I'm sorry I still love you day after day

I’m sorry I have learned to live my life with you,
that I always wanted to be with you,
That I never felt so happy within
That I wouldn’t want any other things.

I have loved you and I still do,
I will care for you ‘cause I wanted to,
I still wait for you, even if I don’t have to
I’ll never leave even if you ask me to.

40 minutes late

Pangalawang araw ng opisina sa taong 2006. Hindi ko inaasahan na makakarating ako ng LRT ng 7:10am dahil medyo late na akong umalis ng bahay. Sa ‘Special Boarding’ area ako sumakay para sa byaheng Monumento-Baclaran. FYI lang, doon yun kabilang side ng Monumento station kung saan ang byaheng Baclaran-Monumento ay magtatapos. Nagpapasakay sila ng mga kababaihan para makaupo na kaagad ang mga ito bago pa bumalik ang tren para sa byaheng Monumento-Baclaran.

Pagkalipas ng ilang minuto ay nakasakay na ako. Nasa dulong bahagi na ng riles ang tren at handa na para sa byahe pa-south ng sabihin ng guard na maaantala ang pagalis ng tren dahil may technical problem. Makalipas ang halos 15 minutes, mga 7:30 na noon, umandar din ito patungo sa unang station –Monumento. Paghinto nito ay sinabing maaantala ulit dahil nagkaron ng problema ang tren sa Bambang station. Maya maya ay code yellow 1 na daw. Hindi ko alam ang ibig sabihin ng mga code na yon basta ang alam ko malala na ang problema pag code red. Mga ilang minuto pa ay code yellow 2 na daw. Sinasabihan na nila na maaari ng bumaba ang mga gustong magcommute sa baba dahil hindi pa nila alam kung gaano katagal ang ipaghihintay namin. Marami na ngang pasaherong naiinis, kung bakit daw kasi hindi sabihin kung aandar ba o hindi para hindi mahirapang magdecide ang mga pasahero kung bababa o hindi.

Ang mga estudyanteng nasa harap ko ay nagpasyang mag commute na lang sa baba. Ako, nagdesisyon ako na huwag bumaba. Kadalasan kasi ang pinaka matagal ay 30 minutes. Kung bababa ako, madami ring pasahero sa baba kaya siguradong unahan sa FX at ang malala, traffic sigurado lalo na sa Blumentritt, D. Jose, Carriedo atbp. Pero ng umabot na ng 40 minutes, parang nagsisisi na ako at di ako bumaba. Bago mag isang oras ay umandar din ito. Ang mga pasaherong nagsibaba ay dali daling bumalik para makasakay ulit ng LRT.

Mas nakakatipid kasi talaga ng oras at pamasahe, lalo na sa mga malalayo ang byahe, ang pagsakay sa LRT. Pero sa mga ganitong pagkakataon, tulad ng nangyari sa akin, male-late ka ng 40 minutes.

Pahabol bago mag New Year

December 30, 2005, palapit ng palapit ang bagong taon, padumi ng padumi na rin dahil sa kalat ng basura mula sa mga paputok at handaan ng mga nakalipas na araw. Ang hinding hindi ko makakalimutan ay ang pahabol na dagdag polusyon ng mahuli ang mga ilegal na paputok (superlolo, mother rocket, five-star, big triangle, og, pla-pla, pillbox atbp.) na ginagawa sa Baliuag, Bulacan. Maganda ang nagawang ito ng Bulacan Provincial Police pero sa halip na matuwa, naasar, nabwisit, nairita, nainis ako sa mga ito. Bakit? simple lang, itinapon ito sa ilog, kaharap ang mga tao ng Bulacan at Media. Sa TV Patrol ko ito napanood. Nakakatawa lang dahil feeling hero ang mga ito habang tinatapon ang mga ilegal na paputok na gawa sa iba't ibang kemikal gaya ng carbon black, potassium chlorates, aluminum, sulfur, heavy metals and dextrin. Hindi ba nila naisip ang pinsalang maidudulot nito dahil sa tubig nila ito tinapon? Isa pang nakakainis ay wala man lamang nag react sa mga nakapaligid dito. Sa asar ko ay nag text ako sa DENR, yun nga lang hindi ko alam kung may gagawin sila. Sana maturuan ng leksyon ang mga ito. Napakasimple lang naman nun kung tutuusin at kahit sinong bata na kahit nasa elementarya pa lang ay maiisip na hindi tamang sa ilog itapon ang mga paputok na gawa sa kemikal. Sana lang hindi na ito maulit. Kung sabagay, isa lang ito sa pag pollute na nagagawa ng tao.

A Poem for my Friends

Haven’t really thought of what to say,
Just have one guy in my mind today.
He is a special friend to me,
And I’m sure we will always be.

We talk to each other everyday,
We say whatever we want to say.
I am comfortable chatting with him,
Most of the time it comes with a grin.

I like him even from the start,
It seems he has a very good heart.
We talk of whatever that comes along,
Of how things have been going on.

He is a blessing, I should know,
He gave him to me, for me to grow.
I’m blessed again with this friend I have,
I will treasure him as I already had.

I told myself I’ll stay as good,
I will behave the way I should.
I won’t hurt him in any way,
‘Cause I want him forever to stay.

I know there’s much for me to know,
One day it will come, one day it will show.
I will give him my very best,
For he is truly one of the greatest.

Now I can’t wait for future to come,
Of what our friendship will become.
I hope this really last forever,
Unlike those friends I should known never.



Kdc 10/21/04

Part 2

I may be bad as others may say,
I had my faults in some other way.
This is my fight and I must decide,
And be responsible for my own life.

We still are friends as we would like,
I know for others this is not right.
I don’t want him out of my life,
‘Cause I know I’ll be hurting inside.

Whatever the consequence, whatever the hurt,
As long as I’m fighting for all that it’s worth.
I don’t want to be forever wondering,
Of what the whole story might have been.

I don’t know how to fight for him,
‘Cause I don’t know who I am to him.
I feel like I can’t pretend no more,
For I know I have to move on.

One day I’ll tell him how I feel,
What I feel inside for him.
I hope he’ll respond positively,
If not then I should still be happy.

Whatever the effect it could create,
I will accept, it’s my mistake.
Better to do something than none,
To settle these things and then be gone.

Things will not be easy as I would like,
There may be more pain day and night.
Only if I could teach my heart,
Of what to feel and what should not.

Still I will try to be satisfied,
Of what I already have in my life.
I know the future will be good to me,
As I go along positively.


kdc 10/20/04